درمان پارکینسون با سلول‌های عصبی آزمایشگاهی
تاریخ انتشار: ۱۴ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۴۰۸۵۶
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ پارکینسون یک اختلال عصبی است که با از دست دادن نورون‌ها در یک الگوی خاص مشخص می‌شود که در سراسر مغز گسترش می‌یابند و معمولا طی دهه‌ها پس از این فرایند علائم آشکار می‌شود. این بیماری بیشتر به دلیل ایجاد لرزش دست، سفتی عضلانی، راه رفتن آهسته‌تر و سایر اختلالات حرکتی شناخته شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بنا بر اعلام وبگاه آی ای، هدف این درمان جدید جلوگیری از گسترش علائم مخرب این بیماری است.
یکی از پژوهشگران در این تحقیق گفت: زمان زیادی طول کشیده است تا به این مرحله برسیم، اما امیدواریم نتایج این آزمایش‌ها به این معنی باشد که در چند سال آینده، ممکن است بتوانیم عمل "پیوند بافت" را به عنوان یک درمان استاندارد پارکینسون ارائه دهیم. این درمان قطعا یک رویکرد امیدوارکننده است.
طبق گزارش بنیاد پارکینسون، تخمین زده می‌شود که حداقل یک میلیون نفر در ایالات متحده از بیماری پارکینسون و تقریباً شش میلیون نفر در سراسر جهان از آن رنج می‌برند.
این بیماری زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های عصبی که دوپامین را به مغز می‌رسانند شروع به مردن می‌کنند. از آنجایی که دوپامین سیگنال‌هایی را به بخشی از مغز می‌برد که حرکت و هماهنگی را کنترل می‌کند، کاهش سطح دوپامین به ایجاد علائم حرکتی اصلی بیماری پارکینسون اعم از لرزش استراحت، کندی عمومی (برادی‌کینزی)، و سفتی اندام‌ها منجر می‌شود.
در حال حاضر، داروی L-dopa جایگزین برخی از عملکرد‌های از دست رفته سلول‌های دوپامین شده و به عنوان یک درمان استفاده می‌شود، اما در طول سال‌ها اثر آن کاهش می‌یابد. محققان برای مدت طولانی به دنبال درمان‌های جدید بوده‌اند.
یک ایده این بود که از بافت جنین‌های سقط شده برای جایگزینی سلول‌های دوپامین در حال مرگ با نسخه‌های سالم استفاده شود. با این حال، بسیاری از افراد به دلایل مذهبی با این امر مخالفت کردند. اکنون پژوهشگران در دانشگاه کمبریج فناوری توسعه داده‌اند که دیگر این مشکلات را ندارد.
آن‌ها از سلول‌های بنیادی که تمام سلول‌های با عملکرد‌های تخصصی از آن‌ها تولید می‌شوند، استفاده می‌کنند و می‌توانند در محیط‌های آزمایشگاهی آن‌ها را رشد دهند تا آن‌ها به سلول‌های دوپامین تبدیل شوند.
یکی از پژوهشگران گفت: ما اکنون می‌دانیم که قرار دادن سلول‌های دوپامین در مغز کارساز خواهد بود و این روش بی خطر است. دیگر مشکلی در مورد تامین بافت کافی وجود ندارد، زیرا ما می‌توانیم این سلول‌ها را در تعداد زیاد در آزمایشگاه بسازیم. هزینه آن نیز کاملا مقرون به صرفه است، زیرا سلول‌های دوپامین ساخته شده از سلول‌های بنیادی به یک محصول استاندارد تبدیل شده‌اند.
وی ادامه داد: این بدان معناست که ما اکنون در نقطه‌ای هستیم که می‌توانیم از پیوند سلول‌های بنیادی به عنوان درمانی برای بیماران پارکینسون استفاده کنیم، اگرچه چندین سال طول می‌کشد تا بدانیم که این پیوند‌ها کار می‌کنند و می‌توان از آن‌ها به عنوان درمان‌های استاندارد برای بیماری پارکینسون استفاده کرد. آزمایشات قرار است طی چند ماه آینده آغاز شود و در سال آینده ادامه یابد. سلول‌ها در فریزر و آماده ورود هستند. پیوند‌ها در سوئد انجام خواهد شد، زیرا آن‌ها ابزار لازم برای انجام این کار را دارند. این مطالعه در طول سال‌ها با آزمایش‌های بیشتر پیگیری خواهد شد.
انتظار می‌رود کارآزمایی‌ها حداقل دو سال طول بکشد تا به همراه تجزیه و تحلیل نتایج و هرگونه عوارض جانبی تکمیل شود. درمان نهایی می‌تواند در حدود پنج سال دیگر در دسترس باشد.
بیماران جوان‌تر بیشترین سود را از این درمان خواهند برد. این درمان یک باره خواهد بود، به طوری که عوارضی که با دارو‌های مزمن ظاهر می‌شود، با این روش ایجاد نخواهند شد و درمان‌های پیشرفته‌ای که شامل تحریک عمقی مغز است نیز اغلب مورد نیاز نخواهد بود.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: بیماری پارکینسون سلول های دوپامین سلول ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۴۰۸۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این دارو‌ها و خوراکی‌ها پلاکت خون را کاهش می‌دهند
پلاکت خون پایین (ترومبوسیتوپنی) نوعی بیماری است که در آن بدن به دلیل عارضه یا سایر شرایط، پلاکت کافی تولید نمی‌کند. علائم ناشی از آن شامل خونریزی داخلی و خارجی است. تشخیص زودهنگام ترومبوسیتوپنی، نتایج مثبتی در درمان دارد، اما تأخیر در تشخیص می‌تواند منجر به مشکلاتی از حمله قلبی، آسیب به اعضای بدن (به عنوان مثال، طحال، روده، کلیه و حتی آمبولی ریه) شود.
به گزارش خبرآنلاین، ترومبوسیتوپنی به اختلال در پلاکت خون گفته می‌شود و شرایطی است که در آن تعداد پلاکت‌های خون بیمار کاهش یافته و سلول‌های خونی قادر نخواهند بود فعالیت‌های اساسی بدن را انجام دهند.
پلاکت چیست؟پلاکت به کوچکترین ذرات خونی گفته می‌شود که آنزیم‌های لازم برای انعقاد خون را در خود دارند. پلاکت‌ها بسیار کوچک هستند و با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند. این اجزای کوچک مسئول بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده هستند و نقش مهمی در انعقاد خون دارند. میانگین عمر هر پلاکت ۱۰ روز است و محل تولید آن در مغز استخوان است.
نحوه عملکرد پلاکت خونکار اصلی پلاکت جلوگیری از خونریزی است. تجمع پلاکت‌ها در محل خونریزی، موجب لخته شدن خون و آغاز روند بهبودی می‌شود. پلاکت‌های فعال حاوی پروتئین چسبنده‌ای به نام فیبرین هستند که این پروتئین‌ها در تشکیل لخته خونی نقش مهمی ایفا می‌کنند.
علت پایین بودن پلاکت خونپایین بودن پلاکت خون نوعی اختلال خونی است و معمولاً عوارض جدی ندارد، اما در شرایط آسیب‌دیدگی می‌تواند روند انعقاد و لختگی خون را تحت‌تأثیر قرار دهد. تعداد پلاکت خون معمولاً به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای و عوارض جانبی مصرف برخی دارو‌ها کاهش می‌یابد که در ادامه به شرح این موارد می‌پردازیم:
۱) دارو‌ها و خوراکی‌هایی که پلاکت خون را کاهش می‌دهند
مصرف الکل، ترکیبات سمی و نیز برخی دارو‌های حاوی کنین که جهت رفع گرفتگی عضلات تجویز می‌شوند اثرات منفی بر پلاکت خون دارند. استفاده از برخی نوشیدنی‌ها مانند آب تونیک (نوشابه گازدار حاوی کنین که برای پیشگیری از مالاریا مصرف می‌شود) می‌تواند در کاهش پلاکت خون مؤثر باشد.
این دارو‌ها خاصیت ضد انعقادی دارند و موجب کاهش پلاکت می‌شوند:
دارو‌های ضد انعقاد یا مهارکننده‌های گلیکوپروتئین مانند آبسیکسیماب (این دارو ضد تجمع پلاکت است و برای پیشگیری از عوارض اسکیمی قلبی تجویز می‌شود)
اپتیفیباتید (این دارو ضد انعقاد خون است و در درمان لخته‌های خونی و حملات قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد)
و تیروفیبان (برای درمان سندرم کرونر حاد)
هپارین، استامینوفن، ایبوپروفن، ناپروکسن، آمیودارون (برای درمان پرکاری تیروئید)، سایمتیدین (برای درمان زخم معده و گاستریت)، پیپراسیلین (نوعی آنتی بیوتیک)، دارو‌های ضد تشنج مانند کاربامازپین، سولفونامید‌ها مانند تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول، وانکومایسین (نوعی آنتی بیوتیک).
۲) بیماری‌هایی که موجب پایین بودن پلاکت خون می‌شوند
برخی از بیماری‌ها بر تولید پلاکت خون اثر گذاشته و باعث ترومبوسیتوپنی می‌شوند که عبارتند از: سرطان مغز استخوان، لوسمی، HIV و هپاتیت C، عفونت‌های ویروسی، آنمی، سندرم دیستریس تنفسی حاد (ARDS)، سپسیس (نوعی عارضه عفونی)، بیماری‌های خود ایمنی مانند ITP (نوعی عفونت ویروسی مثل آبله مرغان)، سابقه ارثی و ژنتیکی، زیاده‌روی در مصرف حد الکل، برخورد با ترکیبات سمی، دوران بارداری و ...
کاهش پلاکت خون گاهی می‌تواند سبب بروز برخی اثرات فیزیکی مانند کبودی شود. درمان پایین بودن پلاکت خون شامل تجویز برخی دارو‌ها و تلاش برای رفع مشکلات زمینه‌ای است. در برخی موارد نیز برای درمان، از دارو‌هایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند (مانند کوتیکواستروئیدها) استفاده می‌شود.
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد